Καλλιέργεια Σπαραγγιού

Κλιματικές απαιτήσεις

   Ευδοκιμεί καλύτερα σε περιοχές που επικρατούν χαμηλές θερμοκρασίες το χειμώνα, ώστε το φυτό να εισέλθει σε λήθαργο. Η μέση ημερήσια θερμοκρασία του εδάφους επηρεάζει την ταχύτητα ανάπτυξης των βλαστών και την παραγωγή, η οποία αυξάνεται καθώς αυξάνει η θερμοκρασία την άνοιξη π.χ. αν αυτή είναι κατά μέσο όρο 15,5 οC τότε απαιτούνται 5,5 μέρες για να δημιουργηθεί βλαστός 15 cm ενώ στους 25 οC απαιτούνται 2 μέρες. Παράλληλα όσο ψηλότερες είναι τόσο πιο γρήγορα ανθίζουν τα σπαράγγια.

Απαιτήσεις – προετοιμασία εδάφους

   Τα σπαράγγια ευδοκιμούν σε όλους τους τύπους εδαφών προκειμένου όμως να δώσουν πλούσια παραγωγή και καλή ποιότητα βλαστών, (ιδιαίτερα στην περίπτωση των λευκών σπαραγγιών) θα πρέπει να προτιμούνται τα αμμώδη. Ενώ τα πράσινα μπορούν να καλλιεργηθούν και σε πηλώδη, ιλυοπηλώδη και ιλυώδη. Απαιτούν ηλιόλουστα, βαθιά, καλοστραγγιζόμενα εδάφη, με πολύ οργανική ουσία εδάφη. Προτιμούν pΗ 6,5-7 αλλά μπορούν να εκμεταλλευτούν και τα αλκαλικά εδάφη.

Πολλαπλασιασμός – φύτευση

   Τα σπαράγγια πολλαπλασιάζονται με σπορά και μεταφύτευση. Η σπορά γίνεται την Άνοιξη σε ανοιχτά σπορεία όπου τα φυτά παραμένουν για έναν ολόκληρο χρόνο. Ο σπόρος αργεί να φυτρώσει. Με ευνοϊκή θερμοκρασία αέρα μεταξύ 20 οC – 30 οC και θερμοκρασία εδάφους 15,5 -26,6 οC απαιτούνται 2-6 βδομάδες.
   Η σπορά γίνεται σε γραμμές, σε βάθος 3-4 cm αποστάσεις μεταξύ των γραμμών 20-30 cm και επί των γραμμών 5-10 cm. Ακολουθούν βοτανίσματα, σκαλίσματα και ποτίσματα μέχρι το Φθινόπωρο, οπότε τα φυτά ή αφήνονται επί τόπου μέχρι την Άνοιξη ή ξεριζώνονται και αποθηκεύονται.
  Προτιμούνται τα αρσενικά φυτά γιατί είναι πρωιμότερα και πιο παραγωγικά. Τα θηλυκά δίνουν μεγαλύτερους βλαστούς αλλά κουράζονται γρηγορότερα. Μια φυτεία με αρσενικά μόνο φυτά δίνει 30% περισσότερα βλαστάρια από μια ανάμεικτη. Για να εξασφαλίσουμε μόνο αρσενικά καλλιεργώντας φυτά που έχουμε παράγει μόνοι μας από σπόρο, πρέπει να ελέγξουμε τα θηλυκά στο σπορείο ή στο χωράφι. Το Φθινόπωρο αρχίζει η εδαφοκάλυψη των φυτών με κόμποστ ή κοπριά για να σχηματιστούν σαμάρια κατά μήκος των πρώην αυλακιών και αυλάκια άρδευσης μεταξύ τους.
   Η εργασία αυτή επαναλαμβάνεται τέλη χειμώνα με αρχές Άνοιξης, πριν εμφανιστούν τα βλαστάρια και ξανά το φθινόπωρο.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ

Φυσιολογικές παθήσεις

• Πικρά σπαράγγια με πολύ σκληρή επιδερμίδα. Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται όταν το έδαφος που καλλιεργούνται είναι σφικτό και ξερό.
• Κούφια και λεπτά βλαστάρια. Πιθανόν οφείλεται σε έλλειψη βορίου.
• Φυτά ευάλωτα σε ασθένειες όπως φουζαρίωση και ριζοκτόνια. Ένας από τους λόγους μπορεί να είναι και η έλλειψη χαμηλών θερμοκρασιών. Τα σπαράγγια πρέπει να περνάνε περίοδο ληθάργου που να διαρκεί τουλάχιστον 2 μήνες.
• Μικρά βλαστάρια. Μπορεί να οφείλεται σε τρεις λόγους: να είναι νεαρή η φυτεία, να υπάρχει έλλειψη θρεπτικών στοιχείων ή να έχει γίνει υπερβολική συγκομιδή. Θα πρέπει να συγκομίζουμε ελαφρά τα πρώτα χρόνια για να αναπτυχθούν δυνατές ρίζες και να προσθέτουμε μεγάλες ποσότητες κόμποστ.
• Καφέτιασμα, μάρανση ή ξήρανση. Τα σπαράγγια μάλλον έχουν πληγεί από χαμηλές θερμοκρασίες. Σ” αυτή την περίπτωση κόβονται και απομακρύνονται. Αν προβλέπονται κρύες νύχτες προτείνεται η εδαφοκάλυψη με οργανικά υλικά.
• Κίτρινα φύλλα, αργή ανάπτυξη των φυτών. Υποδηλώνει έλλειψη αζώτου ή έδαφος που νεροκρατεί.

Εχθροί

• Φαγωμένα τα τρυφερά μέρη των βλαστών αποδίδονται στην προσβολή του κριόκερου.

Ασθένειες

• Οι μικροί βλαστοί – σάπισμα των ριζών – ξήρανση του υπέργειο τμήματος προέρχονται από φουζαρίωση.  Είναι η σοβαρότερη ασθένεια των σπαραγγιών. Δεν υπάρχει θεραπεία. Προσβάλλει κυρίως τις καλλιέργειες σε βαριά και συνεκτικά εδάφη.
• Ιώδης και ερυθροϊωδης χρωματισμός του υπόγειου μέρους. Πιθανή προσβολή από ιώδη ριζοκτονίαση. Η ασθένεια αυτή προσβάλει επίσης τα τεύτλα, τα καρότα, τη μηδική και διάφορα είδη δέντρων. Είναι αρκετά σοβαρή ασθένεια σε βαθμό που να αποκλείει την καλλιέργεια των σπαραγγιών από ορισμένα εδάφη.
• Πράσινες, κόκκινες και μελανές κηλίδες στους βλαστούς: Πιθανή προσβολή από το μύκητα που προκαλεί τη σκωρίαση του σπαραγγιού. Προξενεί καστανόχρωμες κηλίδες και εξανθήματα που σιγά- σιγά εξελίσσονται σε νεκρώσεις βλαστών. Μπορεί να περιοριστεί με ψεκασμούς 1% βορδιγάλειου πολτού και ανθεκτικές ποικιλίες.
• Κιτρίνισμα, ξήρανση και πτώση των βελόνων του σπαραγγιού: Προσβολή από βοτρυτίδα . Στο τέλος ξηραίνεται ολόκληρο το υπέργειο μέρος τον φυτού. Η ασθένεια αυτή προσβάλλει τα φυτά μετά από πότισμα ή δυνατή βροχή.

Συγκομιδή

   Τα πρώτα βλαστάρια κόβονται τον τρίτο χρόνο ώστε το φυτό να εγκατασταθεί καλά και να αποκτήσει γερό ριζικό σύστημα. Η συγκομιδή ξεκινάει 10 με 15 Απριλίου. Η πρόωρη συλλογή στρεσάρει τα φυτά και τα κάνει ευπρόσβλητα σε έντομα. Την επόμενη χρονιά η συγκομιδή διαρκεί 4 βδομάδες και τα υπόλοιπα χρόνια μπορεί και 8.

   Η συλλογή γίνεται αποκλειστικά με τα χέρια πρωινές ώρες. Η κοπή των βλαστών γίνεται με ειδικά μαχαίρια λίγο κάτω από το έδαφος και στο μισό περίπου της απόστασης της έκφυσης του βλαστού από το ρίζωμα μέχρι την επιφάνεια του εδάφους.

Για περισσότερες πληροφορίες στο: http://www.agrosimvoulos.gr/