Τρομπέτα Αγγέλων

Όλα τα είδη είναι δηλητηριώδη και έχουν δύσοσμα φύλλα. Είναι φωτόφιλα είδη με μέτριες απαιτήσεις σε νερό. Απαιτούν προστασία από τους παγετούς και τους δυνατούς ανέμους. Φυτεύονται μεμονωμένα, σε ομάδες και γλάστρες. Πολλαπλασιάζονται με ημιξυλώδη μοσχεύματα το καλοκαίρι.   Οι μπρουγκμάνσιες πολλαπλασιάζονται είτε με σπόρο είτε με μοσχεύματα. Οι σπόροι θα πρέπει να συλλεχθούν από τους ξηρούς ώριμους καρπούς και να σπαρθούν σε μικρό βάθος σε υγρό έδαφος την άνοιξη ή το καλοκαίρι. Σε μερικές εβδομάδες θα πρέπει να' χουν φυτρώσει. Ο πολλαπλασιασμός με μοσχεύματα είναι ευκολότερος. Ένα κλαδί μήκους περίπου 20 εκ. αφαιρείται από το φυτό και τοποθετείται στο νερό μέχρι να ριζώσει ή φυτεύεται απευθείας σε υγρό χώμα, αφού τού’ χουν αφαιρεθεί τα περισσότερα μεγάλα φύλλα για να μη χάνει νερό με αποτέλεσμα να μαραθεί. Εάν το κλαδί έχει διακλάδωση προς το τέλος του, θα’ χει μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας. Τα νεαρά φυτά μπορεί να μην ανθίσουν από τον πρώτο χρόνο, μολονότι στη δική μου περίπτωση άνθισαν στους 3 μήνες. Αν και τα φυτά αυτά έχουν εξελίξει τοξικότητα για ν’ αποτρέπουν τα φυτοφάγα ζώα, αυτό δε σημαίνει ότι είναι απρόσβλητα απ’ όλες τις ασθένειες. Κάμπιες, γυμνοσάλιαγκες, αφίδες (μελίγκρες) και μύκητες μπορούν να προσβάλλουν τα φυτά, αλλά μπορούν να καταπολεμηθούν με τ’ ανάλογα σκευάσματα.    Το φυτό «σάλπιγγα του Αγγέλου» (Brugmansia) είναι εντυπωσιακό και πανέμορφο και το όνομα του συμπληρώνει την παραδεισένια όψη του. Ωστόσο, πέρα από την παραπλανητική του εμφάνιση πρόκειται για μία φονική παγίδα, αφού σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι το πιο δηλητηριώδες φυτό στον κόσμο.    Οπως αναφέρουν επιστήμονες από τον Εθνικό Τροπικό Βοτανικό Κήπο των ΗΠΑ, η Brugmansia περιέχει μεγάλες ποσότητες σκοπολαμίνης, μίας ισχυρής τοξίνης η οποία μπορεί να προκαλέσει διάρροια, ναυτία και σύγχυση στον άνθρωπο, ενώ σε πιο μεγάλες δόσεις μπορεί να αποβεί μοιραία ή να οδηγήσει σε κώμα, με μόνιμη βλάβη στα μάτια, την καρδιά και τον εγκέφαλο.    Η Brugmansia ανακαλύφθηκε από τους Αλεξάντερ βον Χαμπολτ και Αιμι Μπονπλαντ στη Νότια Αμερική στις αρχές του 19ου αιώνα, ενώ το όνομά του το πήρε από καθηγητή της φυσικής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Λέιντεν, Σέμπαν Τζουστίνους Μπρουγκμανς (1763-1819).   Το γένος της μπρουγκμάνσιας (Brugmansia) κατάγεται από την περιοχή της Νότιας Αμερικής κατά μήκος των Άνδεων από τη Βολιβία έως τη βόρεια Χιλή κι επίσης στη νοτιοανατολική Βραζιλία. Τα περισσότερα είδη ευδοκιμούν σε υποτροπικά κλίματα που μπορεί να έχουν χαμηλές θερμοκρασίες όχι όμως υπό του μηδενός, ωστόσο στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη προσαρμόστηκε στο κλίμα και δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στα κλίματα και τα εδάφη που είναι ταυτόχρονα υγρά και ζεστά, ενώ καλλιεργείται στους κήπους για καλλωπιστικούς σκοπούς. Οι τοξικές του ιδιότητες ήταν γνωστές από τα αρχαία χρόνια, (οι μπρουγκμάνσιες παράγουν τοξικά τροπανικά αλκαλοειδή - ατροπίνη και σκοπολαμίνη), που έχουν έντονα παραισθησιογόνο ή τοξική δράση ανάλογα με τη δόση) αφού, σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, οι ινδιάνοι της Κολομβίας έδιναν ένα παρασκεύασμα από Brugmansia στους σκλάβους και στις γυναίκες των νεκρών βασιλιάδων για να τους υπνωτίσουν και να μην φοβηθούν πριν τους κάψουν ζωντανούς μαζί με τον νεκρό βασιλιά. Εξαιτίας των αλκαλοειδών τους, έχουν χρησιμοποιηθεί ή ακόμα χρησιμοποιούνται από κάποιες φυλές της Νοτίου Αμερικής, κυρίως της περιοχής του Αμαζονίου, ως μέσα πρόσβασης στον κόσμο των πνευμάτων από σαμάνους για μαντικούς κυρίως σκοπούς. Η χρήση του φυτού ως παραισθησιογόνου είναι σπάνια, εξαιτίας των δυσάρεστων σωματικών συμπτωμάτων και εμπειριών που προκαλεί. Όλα τα μέρη του φυτού περιέχουν τις ενεργές ουσίες, με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση στους σπόρους. Το φυτό μπορεί να καπνιστεί, να γίνει τσάι ή και να καταναλωθεί ως έχει. Τα αποτελέσματα εμφανίζονται μερικά λεπτά ή και ώρες μετά τη λήψη της δόσης. Στην αρχή μπορεί να υπάρχει ναυτία, πονοκέφαλος, έντονη ξηροστομία, διαστολή της κόρης των ματιών (αποτέλεσμα της ατροπίνης, γι’ αυτό η ουσία αυτή χρησιμοποιείται και φαρμακευτικά γι’ αυτό το σκοπό), δυσκολία εστίασης, αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος κ.ά. Μετά ο χρήστης περιέρχεται σε κατάσταση παραληρήματος, κατά την οποία αποσυνδέεται σχεδόν πλήρως από την πραγματικότητα. Μπορεί για παράδειγμα να βλέπει πράγματα που δεν υπάρχουν, να βρίσκεται σε φανταστικούς χώρους, να συνομιλεί με ανθρώπους που δε βρίσκονται εκεί, να κάνει διάφορες φανταστικές πράξεις, να έχει ασυνάρτητη σκέψη και λόγο, να συγχύζεται, ή και να κοιμάται διαλειπτόμενα. Τη μέρα μετά τη χρήση μπορεί να έχει συμπτώματα καρηβαρίας (hangover). Συνήθως ο χρήστης έχει αμνησία των περισσότερων γεγονότων κατά τη διάρκεια της εμπειρίας και του την διηγούνται οι άλλοι. Ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός ότι η εμπειρία δεν περιορίζεται μέσα στο μυαλό του, αλλά εκδηλώνεται. Για παράδειγμα ο χρήστης, όταν συνομιλεί μ’έναν φανταστικό άνθρωπο, μπορεί να μιλάει φωναχτά, μπορεί για παράδειγμα επίσης να ξύνει και να τραβάει το δέρμα του νομίζοντας ότι ξεντύνεται, να πιάνει ένα φανταστικό τσιγάρο κ.ά. Κάποτε αυτό μπορεί να οδηγήσει σε τραγικές συνέπειες, που μπορεί να φέρουν το χρήστη στο νοσοκομείο, στο κρατητήριο ή και ν’ αποβούν μοιραίες, π.χ. μπορεί να τρέχει στο δρόμο πιστεύοντας ότι τον κυνηγάει κάποιος ή να εκσφενδονίζει αντικείμενα πιστεύοντας ότι πολεμάει με κάποιον, ή να ξεντύνεται δημοσίως πιστεύοντας ότι βρίσκεται στο δωμάτιό του. Η διάρκεια της εμπειρίας είναι συνήθως αρκετές ώρες, ενώ μεγάλες δόσεις μπορεί να διαρκέσουν για 3 μέρες. Πολύ μεγαλύτερες δόσεις μπορούν να επιφέρουν σοβαρά προβλήματα ή ακόμα και το θάνατο.